Naaktstranden op Tenerife

Tenerife staat natuurlijk bekend om z’n indrukwekkende landschappen, zonnige klimaat en gezellige dorpjes, maar voor wie van naturisme houdt, biedt het eiland ook verrassend fijne plekken om ongestoord van de zon en zee te genieten. De naaktstranden op Tenerife zijn niet druk, hebben vaak een ruige, natuurlijke uitstraling en geven je echt dat gevoel van vrijheid dat je soms zo hard nodig hebt. Het is geen massatoerisme met badlakens als vlaggen in de wind, maar eerder plekken waar je gewoon jezelf kunt zijn, zonder al te veel poespas. Of je nou een doorgewinterde naturist bent of het eens rustig wilt proberen, Tenerife heeft voor ieder wat wils — van kleine, afgelegen baaitjes tot iets grotere stranden waar je makkelijk een rustig plekje vindt. En eerlijk? De combinatie van het vulkanische landschap, de zee en het zachte klimaat maakt het allemaal net even specialer. Zo’n dag op het naaktstrand voelt soms bijna als een kleine ontsnapping aan de dagelijkse drukte, een moment om gewoon te ontspannen, zonder franjes en zonder zorgen.

1.Naaktstrand Tenerife: Playa Montaña Amarilla (Zuidkust)

Er zijn van die plekken die je niet per se op een ansichtkaart ziet staan, maar die je toch bijblijven. Playa Montaña Amarilla is zo’n plek. Het ligt een beetje verscholen aan de zuidkust van Tenerife, bij Costa del Silencio — een naam die al een beetje verraadt waar je aan toe bent: geen toeristenmassa, geen boulevard vol winkeltjes, maar stilte. En ruimte. En een soort rauwe schoonheid die je niet meteen verwacht bij een eiland dat bekend staat om zijn resorts en waterparken.

Montaña Amarilla zelf is een opvallende, goud-okerkleurige rotspartij, bijna buitenaards van vorm. De zee heeft hier door de jaren heen een soort amfitheater uitgehouwen in het gesteente. En daar, tussen die glooiende lavalagen, liggen mensen. Niet in stoeltjes of onder parasols, maar gewoon, op een handdoek, in alle eenvoud. En ja — vaak zonder kleding. Het is geen officieel naaktstrand, maar zoals wel vaker op de Canarische Eilanden, geldt hier vooral: wie zich op z’n gemak voelt, voelt zich vrij. En dat wordt gerespecteerd. Het gaat niet om spektakel of show, maar om ontspanning, jezelf zijn. De sfeer is vriendelijk, kalm, misschien een beetje ingetogen zelfs. Je zit hier niet voor de luxe, maar voor het uitzicht. En het gevoel van even helemaal los zijn van alles.

Wat Montaña Amarilla bijzonder maakt, is de combinatie van land en zee. Je kunt er zwemmen — al moet je een beetje uitkijken bij het instappen, want het is rotsachtig — maar het echte genieten zit ‘m in het liggen, het kijken, het luisteren naar de wind en het kabbelende water tussen de stenen. De kleuren zijn intens: de gele rotsen, het diepe blauw van de Atlantische Oceaan, de lucht die op warme dagen bijna witblauw wordt van het zonlicht. Er is een kleine strandbar aan het begin van de wandeling naar beneden, de Chiringuito Amarilla Chill Out, die verrassend goede sangria serveert en een paar simpele, smakelijke gerechten. Denk: tortilla, gegrilde groenten, een bord met pulpo en wat brood. Als je geluk hebt, draait er zachte muziek op de achtergrond. Net hard genoeg om de wereld wat verder weg te duwen.

Je hoeft hier niet veel te doen. Je hoeft er zelfs niet per se iets te vinden. Montaña Amarilla is er gewoon, als een stille uitnodiging om te vertragen. Misschien lees je een boek, misschien dommel je wat weg. Misschien doe je helemaal niets, en is dat precies waar het om draait. Geen opsmuk, geen haast, geen verwachtingen. Alleen jij, de zon, en die stille berg van okergeel gesteente.

2.Naaktstrand Tenerife: Playa Diego Hernández (Zuidwest kant)

Zodra je de stoffige, ietwat grillige wandelroute richting Playa Diego Hernández afloopt, snap je eigenlijk meteen waarom deze plek een soort cultstatus heeft onder liefhebbers van rust, natuur én naaktrecreatie. Het is geen strand dat je even ‘meepikt’. Nee, je moet er wat moeite voor doen. En misschien is dat precies de charme ervan. Geen ligbedjes. Geen muziek. Geen mojito’s met rietjes in de vorm van flamingo’s. Alleen de zee, de zon, het zand, en jij — in je meest natuurlijke vorm. Het strand ligt verscholen tussen La Caleta en het natuurgebied ten zuiden van het dorpje Armeñime. Het pad ernaartoe slingert zich door een droog, vulkanisch landschap. Niet zwaar, maar wél warm — dus neem water mee. Op een gegeven moment opent het uitzicht zich, en daar ligt ‘ie dan: Playa Diego Hernández. Een witgoud stukje paradijs, ingeklemd tussen rotsen, waar de tijd een beetje stil lijkt te staan.

Wat dit strand bijzonder maakt, is dat het zich niet opdringt. Het is geen officieel naaktstrand met borden of regels, maar eerder een plek waar naturisten en textielrecreanten elkaar al jarenlang in alle rust dulden. Die ontspannen houding voel je in alles. Niemand kijkt op of om. Je trekt je kleren uit (of niet), legt je handdoek neer en smelt een beetje samen met je omgeving. Alsof je deel uitmaakt van iets eerlijks, iets eenvoudigs. Er zijn dagen waarop het strand bijna verlaten is, zeker in de vroege ochtend. Dan hoor je alleen het geruis van de golven en het gekwetter van vogels in de verte. Maar op andere dagen — vooral in het weekend — trekken ook locals naar dit strand. Sommigen met een koelbox, anderen met een gitaar. Het blijft er relaxed, alsof iedereen automatisch afstemt op hetzelfde trage tempo.

3.Naaktstrand Tenerife: Playa de El Callao (Los Cristianos), Zuidkant

Als je vanuit de levendige drukte van Los Cristianos een stukje langs de kustlijn wandelt, weg van de strandbedjes en het geroezemoes van toeristen met strohoeden en te dure zonnebrillen, kom je uiteindelijk op een plek die voelt alsof hij een beetje vergeten is. Playa de El Callao ligt daar stil te zijn, met een zekere rust en eerlijkheid die je niet overal meer vindt. Geen commerciële opsmuk, geen parasolverhuurders die je om de twee minuten lastigvallen — alleen zee, rotsen, zand, en jij.

Het strand zelf is wat rauwer dan de perfect aangeharkte stranden een paar kilometer verderop. Verwacht hier geen glad zandstrand à la reisbrochure, maar eerder een mengeling van kiezel, lava en stukken donker zand. Dat klinkt misschien minder idyllisch, maar eerlijk is eerlijk: het heeft charme. Een soort stille trots, alsof het strand zegt: “ik ben zoals ik ben, deal ermee.” En voor veel naturisten is dát precies de aantrekkingskracht.

Wat Playa de El Callao bijzonder maakt, is dat het z’n naturistische karakter eigenlijk een beetje in de schaduw voert. Er staat geen groot bord met “Welkom, blote mensen!”, maar het is algemeen bekend onder ingewijden dat dit een plek is waar je prima zonder badkleding ligt. Vooral aan het rechterstuk, richting de rotsen, wordt het rustiger en voelen mensen zich vrijer. Het is geen massaal naaktstrand, maar juist dat maakt het zo aangenaam. Geen parade, geen schreeuwerigheid. Gewoon mensen die willen zwemmen, zonnen en ademen zonder nadenken over elastiekrandjes.Natuurlijk, je moet hier een beetje opletten. De ondergrond is onregelmatig en de zee kan zich wild gedragen. Er zijn geen strandwachten, geen kiosken met ijsjes of koude drankjes. Dus kom voorbereid: genoeg water, zonnebrand, en als je rug gevoelig is, misschien een wat dikker matje dan dat oude strandlaken.

4.Naaktstrand Tenerife: Playa de la Tejita/Playa Montaña Roja, Zuidkust

Stel je voor: je stapt uit je auto en voor je strekt zich een lang, goudkleurig strand uit, met op de achtergrond de markante vorm van Montaña Roja. De oceaan ruist zachtjes, een warme wind speelt langs je huid. Je ademt diep in en denkt: dit is precies wat ik nodig had. Playa de La Tejita, gelegen aan de zuidkust van Tenerife, is zo’n plek waar de drukte even lijkt weg te glijden. Dit strand is geen bestemming van glitter of luid vertier. Je vindt er geen strandbedjes in strakke rijen of obers met cocktails in ananassen. Wat je wél vindt, is rust. En ruimte. En een ongekunstelde sfeer die bijzonder verademend werkt. Het ligt vlak naast het surfstadje El Médano, waar het leven wat langzamer lijkt te gaan en de mensen rondlopen met zonnegebleekt haar en zand op hun voeten — niet omdat het moet, maar omdat het nou eenmaal zo loopt aan zee.

Het naturistengedeelte van Playa de La Tejita bevindt zich aan de kant van Montaña Roja, waar de imposante roestbruine berg wat beschutting biedt tegen de wind. Er is geen officieel bordje dat zegt: hier begint het naaktstrand. Het is eerder vanzelfsprekend, bijna organisch gegroeid. Mensen komen hier omdat het natuurlijk voelt. Je zoekt een plek, legt je handdoek neer, kleedt je uit en doet vooral waar je zin in hebt: lezen, zwemmen, even niets. Misschien kijk je over de eindeloze oceaan en sta je – zonder het te forceren – even stil bij hoe weinig je eigenlijk nodig hebt om je vrij te voelen. Wat Playa de La Tejita zo prettig maakt, is dat het er zelden druk is. Je hebt de ruimte, letterlijk. Zelfs op warmere dagen voelt het nooit massaal. En ja, het kan er flink waaien – dat hoort bij deze kustlijn – maar op een zomerse middag is dat meestal welkom. De zon is fel, de lucht zilt, en de wind verkoelt.

Er zijn geen voorzieningen op het naturistische deel zelf, dus het is verstandig om wat water en iets te eten mee te nemen. Iets verderop, dichter bij de parkeerplaats, staat een eenvoudige strandbar. Mocht je daarheen willen voor een drankje of een lunch, dan is het aan te raden om iets aan te trekken. Niet omdat er regels zijn, maar gewoon uit respect voor de omgeving. Voor mij is Playa de La Tejita een van die zeldzame plekken waar je niets hoeft te bewijzen. Geen verwachtingen, geen uiterlijk vertoon. Het voelt ongecompliceerd, echt. En soms, als de zon zakt en de hemel langzaam verandert van blauw naar zacht oranje, begrijp je ineens waarom mensen hier steeds terugkomen. Je voelt je niet toerist of buitenstaander — je bent gewoon even onderdeel van het landschap. In alle eenvoud.

5.Naaktstrand Tenerife: Playa de las Gaviotas (Noordoostkust)

Sommige stranden schreeuwen om aandacht, met beachbars, verhuurhokjes en muziek die je al hoort voordat je je slippers uit hebt gedaan. Playa de las Gaviotas is het tegenovergestelde daarvan. Het fluistert. Of nee, het zucht. Een kleine baai, verscholen aan de noordoostkant van Tenerife, net onder het meer bekende Playa de Las Teresitas. Maar waar Teresitas goudgeel is en keurig aangeharkt, voelt Gaviotas ruw, echt en een tikkeltje onaangepast. Alsof de natuur hier nog steeds zelf de regels bepaalt. De rit ernaartoe is al een avontuur op zich – een smalle, kronkelige weg langs de kust, soms spannend, maar uiteindelijk de moeite waard. Je parkeert ergens aan het einde van die kronkelweg, stapt uit, en dan ineens sta je daar. Voor je een intiem zwart zandstrand, omarmd door steile kliffen en die typische, warme Atlantische wind. Vaak is het strand half naturistisch. Geen bordjes, geen hekken. Het gebeurt gewoon, vanzelf. Mensen die in stilte genieten, elk in hun eigen tempo, zonder opgelegd ritme.

Er zijn dagen dat je hier vooral locals treft. Geen drukte, geen gegiechel. Gewoon mensen die zich thuis voelen in hun eigen vel. In de schaduw van de rotswand liggen handdoeken verspreid alsof ze er al eeuwen horen. En als de zon draait, verschuiven ook de mensen, bijna als zonnebloemen – maar dan bloot en zonder poespas. Het strand is niet heel groot, en afhankelijk van het getij kan het zwartgrijze zand deels verdwijnen onder de golven. Maar dat maakt het ook een beetje magisch. Je moet hier een beetje met de natuur meebewegen. Een handdoekje op een platte rots leggen als het zand weg is, je boek even opzij leggen omdat de branding dichterbij komt. Het hoort erbij.

Eten en drinken moet je zelf meenemen. Er is hier geen chiringuito, geen verkoper met fruit of koude biertjes. Alleen de zee, de lucht, en dat typische gevoel van rust dat je niet zomaar overal vindt. Af en toe vliegt er een meeuw over – gaviota, vandaar de naam – alsof zelfs de vogels weten dat dit een plek is waar je gewoon even niets hoeft.

6.Naaktstrand Tenerife: Playa de los Patos (Noordkust)

Stel je een strand voor dat je niet zomaar cadeau krijgt. Playa de los Patos op Tenerife is zo’n plek. Je moet er wat moeite voor doen. Geen boulevard, geen parkeerplek voor de deur, en je wandelt ook niet even op je gemak naar beneden met je koelbox en strandstoel. Maar juist dat maakt het zo bijzonder. Dit strand moet je verdienen. En eerlijk? Dat voelt eigenlijk wel goed.

Los Patos ligt aan de ruige noordkust van het eiland, in de buurt van La Orotava, en het is een van die plekken waar de natuur je een beetje in toom houdt. De afdaling is steil en niet bepaald comfortabel — je moet soms letterlijk klauteren. Er staat zelfs regelmatig een bord dat waarschuwt dat het pad gesloten is. En toch… zijn er altijd mensen die het doen. Niet om stoer te doen, maar omdat ze weten wat er beneden op hen wacht. Eenmaal aangekomen kijk je uit over een uitgestrekt, zwart zandstrand dat zich uitstrekt tot aan de voet van steile kliffen. Geen strandstoelen. Geen toeristenkraampjes. Alleen de wind, de golven en het zwarte zand tussen je tenen. En ja, vaak ook behoorlijk wat naturisten. Want hoewel Playa de los Patos officieel geen aangewezen naaktstrand is, is het al jarenlang in gebruik door mensen die liever zonder textiel de zon opzoeken.  Geen muziek, geen mensen die tegen beter weten in hun bluetoothspeaker aanzetten. Alleen jij, de oceaan, en misschien een nieuwsgierige meeuw op gepaste afstand.

Er zijn wel wat kanttekeningen. Dit strand is absoluut niet geschikt voor mensen die slecht ter been zijn. Ook moet je zelf eten, drinken en vooral voldoende water meenemen. En let op de getijden — bij vloed verdwijnt het strand grotendeels, en je wilt niet verrast worden terwijl je je handdoek nét lekker hebt neergelegd. Maar voor wie het avontuur niet schuwt en bereid is een beetje moeite te doen, is Playa de los Patos een van de meest pure, ongepolijste naturistenplekken op Tenerife. Geen glitter, geen glamour. Alleen jij en de elementen. En soms, op die stille momenten tussen twee golven in, lijkt het net alsof de wereld een beetje stiller, eerlijker en simpeler is geworden. Al is het maar voor even.

7.Naaktstrand Tenerife: Playa de Antequera (Noordkust)

Playa de Antequera is zo’n plek waar je niet zomaar even naartoe wandelt met een opvouwbaar strandstoeltje onder je arm en een koelbox in de andere hand. Nee, dit is Tenerife op z’n ruigst en puurste: een naaktstrand dat je moet verdienen.

Letterlijk zelfs. Want tenzij je een bootje regelt – wat nog best charmant is als je het goed plant – moet je deze baai bereiken via een wandelpad dat niet bepaald wordt aangeduid met neonbordjes. Het pad kronkelt langs steile hellingen, door de natuur van het Anaga-gebergte, en vereist goede schoenen, wat doorzettingsvermogen en bij voorkeur geen kater. Maar goed, als je eenmaal aankomt… dan snap je meteen waarom sommigen dit een van de mooiste, meest ongerepte stranden van het eiland noemen.

De baai is afgelegen, met zachtgrijs zand dat overloopt in helder, haast hypnotiserend water. Het voelt er sereen. Alsof de rest van de wereld even is uitgegumd. Geen beachbars, geen ligbedden, geen beats die uit plastic speakers dreunen. Alleen de wind, het ritme van de golven en misschien een paar andere wandelaars die het ook de moeite waard vonden om zich uit de bewoonde wereld los te trekken. Hier geldt: hoe minder je meeneemt, hoe beter. En dat bedoel ik niet alleen qua spullen.

Wat betreft naturisme: Playa de Antequera is geen officieel naaktstrand met borden en regeltjes, maar het is wel al jaren een bekende plek voor wie graag zonder textiel van zon en zee geniet. Juist door die afgelegen ligging is het er ontspannen en respectvol. Niemand kijkt op van een bloot lijf. En wie dat wel doet, is hier waarschijnlijk per ongeluk beland. Playa de Antequera is geen plek voor gemakzucht of haast. Het is voor de dromers, de rustzoekers, en iedereen die het niet erg vindt om een beetje moeite te doen voor een strand dat nog echt voelt als een ontdekking. En wie weet… misschien leer je onderweg ook iets over jezelf. Of je enkelbanden.

8.Naaktstrand Tenerife: Playa la Pelada, Zuidoostkust

Playa la Pelada is zo’n plek waar je bijna vergeet dat je op Tenerife bent. Niet het standaard toeristische strand met zonnebedjes en drukke terrassen, maar een kleine, rustige baai die een beetje verstopt ligt aan de zuidwestkust. Voor wie het nog niet weet: dit is een naaktstrand, en niet zo’n standaard stukje zand, maar echt een plek waar naturisten met een ontspannen houding samenkomen. Je hoeft geen plek te reserveren en er is geen gekke gedoe met regeltjes of strenge bewaakte zones. Je kiest gewoon een plekje, rolt je handdoek uit, en dat is het. De sfeer is gemoedelijk, een beetje bohemien misschien, met een mix van locals en vakantiegangers die juist even dat gewone leven achter zich willen laten.

Het strand zelf is wat ruiger, met donkere vulkanische stenen hier en daar en fijn zand dat af en toe een beetje knerpt onder je voeten. Het water is helder en fris, perfect om even af te koelen na het zonnen.  Wat betreft voorzieningen: die zijn er nauwelijks. Geen chiringuito, geen strandtent, dus neem zelf wat te drinken mee. Het voordeel is dat het zo lekker puur blijft, zonder commerciële drukte. De toegang is niet heel makkelijk, een stukje wandelen over rotsachtig terrein hoort erbij, wat het ook wel een beetje tot een ‘geheime’ plek maakt.

9.Naaktstrand Tenerife: Playa de la Mareta (Los Abrigos), Zuidkust

Je moet het weten te vinden, Playa de la Mareta. Het is niet het soort strand waar je langsrijdt, je zonnebril afzet en denkt: “Aha! Hier is het.” Nee, deze plek vraagt een beetje moeite. Maar misschien is dat juist wat het zo bijzonder maakt. Verscholen tussen Los Abrigos en de zuidkust van Tenerife ligt een rotsachtig, ruig stukje kustlijn waar het leven nog net een tandje trager lijkt te gaan. Hier geen strandstoelen in strak gelid of overenthousiaste strandverkopers met zonnebrillen en sarongs. Hier is stilte. En steen. En zee.

Playa de la Mareta is officieel niet aangewezen als naaktstrand, maar in de praktijk wordt hier al jarenlang ontspannen bloot gerecreëerd. Niet massaal, niet opdringerig. Gewoon een paar mensen verspreid over de rotsplateaus en het zand, ieder in z’n eigen wereld, met een boek, een fles water en een brede glimlach. De sfeer is kalm, vriendelijk en eerlijk gezegd – bevrijdend. Niemand kijkt op of om. En dat voelt zeldzaam, in een tijd waarin we zo vaak bekeken worden.

De ondergrond is niet het zachtste zandstrand van het eiland. Denk meer: vulkanisch, donker, hier en daar wat ruwe stukken. Neem dus zeker een stevige handdoek of matje mee (en geen opblaasbare flamingo, tenzij je jezelf een beetje wilt haten). En water. Veel water. Er is hier namelijk geen barretje, geen wc, geen ijscoman. Dat is de charme, maar ook de uitdaging. Je komt hier niet voor comfort. Je komt voor rust. Playa de la Mareta is niet voor iedereen. En dat is prima. Het is voor mensen die de schoonheid zien in eenvoud. Die niet schrikken van een hobbelig pad of een windvlaag die onverwacht je hoedje wegblaast. Het is voor wie weet dat vrijheid zelden gepolijst komt. Maar als je het aandurft – en je hebt geen bezwaar tegen wat zand op plekken waar je liever geen zand hebt – dan is dit misschien wel één van de eerlijkste stukjes kust op Tenerife. En mocht je daarna trek hebben in iets meer comfort: loop gewoon terug naar Los Abrigos. In vijf minuten zit je daar met je voeten onder de tafel, een koud biertje in de hand, en de zilte geur van zee nog in je neus.

10.Naaktstrand Tenerife: Playa Colmenares (San Miguel de Abona, Tenerife), Zuidoostkust

Playa Colmenares, een van de minder bekende naaktstranden op Tenerife, ligt verscholen in het zuidoosten bij San Miguel de Abona. Het is zo’n plek waar je niet per se met een plattegrond naartoe gaat, maar waar je eerder toevallig op stuit als je de drukte van de toeristische trekpleisters even wilt ontvluchten.

Het strand zelf is een mix van zwart vulkanisch zand en keien, typisch Canarisch dus. Geen zachte, kussenvriendelijke strook, maar juist dat ruwe geeft het zijn charme. Het voelt hier intiem, bijna privé, alsof je een geheime plek hebt gevonden waar de tijd net even anders tikt. Het is ook vrij rustig; niet overdreven druk, wat ideaal is als je op zoek bent naar wat rust en ruimte om écht jezelf te kunnen zijn. Naakt zonnen, zwemmen, een boek lezen, of gewoon liggen en wegdromen terwijl de Atlantische golven zachtjes je gedachten meenemen.

Je merkt meteen dat dit strand niet bedoeld is voor massa’s toeristen. Er is geen boulevard, geen strandtent met cocktails in vrolijke bekers, en zeker geen muziek die je dag bepaalt. Nee, Playa Colmenares heeft dat ‘doe maar gewoon’-gevoel waar naturisten vaak zo naar verlangen. Hier mag je bloot zijn zonder al te veel ogen die kijken, en dat geeft een bijzondere vrijheid. Het is wel slim om goede waterschoenen mee te nemen, want de rotsen kunnen scherp zijn en het in- en uitstappen in zee is soms wat uitdagender dan op een gewoon zandstrand.